Bir yaz tatili daha sonrası posam nerde suyum nerde kestiremiyorum. Boğulmakla çakılmak arası geçti gitti yaz. Bu hüzne yatkın mizacımın getirisi mi yoksa şaşmaz bir döngünün içinde sıradaki evreyi mi izliyorum? Sahi onca okuma nereye gitti, yine mi pratiğe dökemedim? Bazı şeylerin çözümü, sadece ardında bırakmak olmalı. Çözmek bir yanılsama. Sadece rafa kaldırmak ya da üstünü örtmek, çözmek dedikleri şey. Ben bu yaz çözümlere inanmaktan vazgeçtim. Hep yanından yöresinden dolaşırdım bu fikrin, Şimdi ortasında duruyorum ve umutsuzluğum koyu bir bataklık misali beni sarıyor. Ne kolay susmam, ağlamam, pes etmem ve gitmeye koyulmam. Ben hep o ince tahammül ipinde bir cambaz olarak, düşmeye meylediyorum. Önümde irili ufaklı yollar var, herkesin inandığı yalanlara inanmayı tutkuyla isteyerek o yolların her birine kendimi itekleyerek, hırpalayarak ben başladım. Şimdi ayaklarım yürümeye uzak, hoş zaten her uzvum diğerini yük görüyor. Kaç gün uyursam geçer, kaç meşgale daha uydursam beni unut